Urodzony w Warszawie, 1883; zmarł we Wrocławiu (gdzie mieszkał od 1945 roku), 1973. Z wykształcenia i uprawianego zawodu architekt. Twórca rysunkowych „linii rytmicznych", powstających w latach 1900–1951. Prekursor abstrakcji geometrycznej w sztuce, uznany za jednego z pionierów sztuki abstrakcyjnej w skali światowej.
Jego dzieła znajdują się m.in. w Muzeum Sztuki w Łodzi oraz w zbiorach Muzeum Narodowego w Warszawie. Pierwsza prezentacja jego prac odbyła się już po śmierci artysty, w Muzeum Sztuki w Łodzi w 1978 roku (wystawa indywidualna), a pierwsza wystawa monograficzna – w 1992 roku w Brukseli (galeria Atelier 340) i Ludwigshafen w Niemczech oraz w Muzeum Narodowym w Warszawie w 1993 roku.
W następnych latach rysunki Szpakowskiego brały udział w wielu wystawach polskiej sztuki za granicą, m.in. „Presences Polonaises” w Centrum Pompidou w Paryżu (1983), „Europa, Europa” w Bonn (1994). Pokazane zostały także na wystawie „Inventing Abstraction 1910–1925”, w Museum of Modern Art. w Nowym Jork